کشورهای بسیاری از جمله انگلستان، کانادا و اتحادیه اروپا از سکه های آهنی با آبکاری های مختلف برای سکه های با ارزش اسمی پایین خود بهره می برند. عمر کاری بالا، امکان تولید سریع، در دسترس بودن مواد اولیه از جمله مزایای استفاده از سکه های آهنی آبکاری شده می باشد.

پروژه تولید انبوه پولک آهنی آبکاری شده از سال 1389 وارد فاز مطالعاتی شد و با تولید و تحویل نمونه در سال 1391 وارد فاز نیمه صنعتی گشت. اهمیت پروژه در بالا رفتن ارزش واقعی سکه های رایج کشور در مقایسه با ارزش اسمی آنها با توجه به استفاده از فلزات با ارزشی چون نیکل و مس در سکه های جاری کشور است.

 

در سراسر ایران هخامنشی ضرابخانه هاى سلطتنى بنابر آنچه که احتیاج بود سکه ضرب می کردند

ولى در مواقع لزوم بروز جنگ فرمانروایان یا ساتراپ هاى محلى که اطراف پادشاه مامور

تشکیل و تدارک سازوبرگ و جنگ افزار بودند سهم بیشتری براى ضرب سکه از خزانه سلطتنی

دریافت می کردند از ساتراپ هاى هخامنشی که در تاریخ ایران نام آنها برده شده است مانند

داتام- پاره و فرناباد که مدتها فرمانروایى کیلیکیه و سوریه و بابل را داشتند سکه هاى

با ارزشى در مجموعه موزه ملى موجود می باشد.

تاریخچه ضرب سکه در ایران

داریوش هخامنشی (522-486 پ .م ) اولین کسی بود که در ایران بضرب سکه اقدام نمود

وى سکه هاى طلا و نقره بنام هاى (دریک Daric و شکل یا سیگلوی Siglos) به ترتیب

به وزن 41/8 گرم و 6/5 گرم ضرب نمود. بر روى سکه تصویر شاه هخامنشی به شکل کماندار

پارسی دیده می شود که به علامت نیایش خداى بزرگ اهورمزدا ، زانوزده و کمانى را

در حال کشیدن زه و در دست دیگر نیزه اى دارد. در پشت سکه نیز چند فرورفتگی

مشاهده می شود